گورکن های عسل خوار در همان خانواده راسوها قرار دارند و درست مثل آن حیوانات، گورکن های عسل خوار نیز بسیار منزوی هستند. آنها تنهایی خود را حفظ می‌کنند و دور از چشم عموم می‌مانند، معمولاً فقط برای جفتگیری به هم می پیوندند. نوزادان از این قاعده مستثنی هستند و غالباً به مدت طولانی به مادران خود می چسبند تا بتوانند بزرگتر شوند.
Honey badgers are in the same family as weasels, and just like those prickly beasts, honey badgers are pretty solitary. They keep to themselves and definitely stay out of the public eye, usually only banding together to mate. Babies are the exception: Young kits often stick with their mothers for so long that they can outgrow her.
هنوز نظری ثبت نشده
اولین نفری باشید که نظر میدهید
ثبت نظر